Çocukken hiç hayal etmemiştim köyde yaşayacağımı. Benim hayallerim, şehir ışıklarında kaybolmak üzerineydi. Kalabalıklar arasında görünmez olmak, büyük binaların gölgesinde özgür hissetmekti belki de… Ama evlilik, insanın planlarını susturup kaderi konuşturan bir yolculukmuş, bunu sonra anladım.
Eşimle evlendiğimde çok gençtim. Henüz ne sevginin ne sabrın ne de fedakârlığın gerçek anlamını bilmiyordum. O ise ailesine çok bağlı bir adamdı. “Babam yalnız kalamaz,” dediğinde itiraz etmedim. Eltiler şehre kaçmıştı, kayınpeder tek başına kalmıştı o büyük taş evde..Go'rsele ilerleyn devamı diger sayfada...